#oudenafgeschreven - Ervaring, rust en balans

Creditcontroller Gerard Haast staat op de bres. Hij staat met zijn verhaal in twee boeken - Het Grote 50+ werkboek van Anne-Marije Buckens en Spring van Reina Janssen - en wil graag aandacht voor ouderen op de arbeidsmarkt die tussen wal en schip vallen. Hijzelf werd in 2011 op 54-jarige leeftijd ontslagen en heeft sindsdien - zelfs in crisistijd - zes tijdelijke functies weten te verwerven.

Wat is nu de status?

‘Mijn laatste tijdelijke opdracht is net weer beëindigd. Ik ben daar augustus vorig jaar begonnen. Ze hadden snel iemand nodig, want de vorige was met spoed vertrokken. Op het moment dat ze snel iemand nodig hebben die niet ingewerkt hoeft te worden willen ze graag een ouder iemand.’

Hoe vind je die tijdelijke functies?

‘Nu vooral via via. Ik moet het echt van mijn netwerk hebben, mensen die mij kennen en weten dat ik iets zoek. Op het moment dat er ergens iets vrij komt bellen ze mij, of ze zeggen ‘ik weet nog wel iemand’. Ik ben ook heel actief geweest op LinkedIn. Inmiddels weet ik wel dat solliciteren geen zin heeft. Op het moment dat er ergens een vacature is en ik solliciteer, dan zijn er nog 100 anderen met mij die dat doen. Op grond van mijn leeftijd wordt ik dan onderop de stapel gelegd. Ik pas niet in het profiel. Ik heb het pas nog meegemaakt. Ik solliciteerde bij een bedrijf in Breda, en ik voldeed 100% aan de eisen en wensen. Ik kreeg een afwijzing om dat ik ‘niet in het profiel pas’. Je kunt daar alle kanten mee op. Ik heb soms wel eens werkgevers op grond van zo’n afwijzing opgebeld, maar dan kom je ook niet verder. Ze hebben geen goede uitleg. “Er waren zoveel kandidaten dat we een keuze hebben moeten maken.” En ik snap dat. Je mag ook niet zeggen dat je iemand op grond van leeftijd afwijst. Iedereen praat eromheen.’

Waarom is het zo belangrijk dat hier aandacht voor komt?

‘Mensen zitten echt heel lang thuis. Ze vallen tussen wal en schip van regels en wetten, hebben als ze pech hebben geen recht meer op WW en komen in de bijstand terecht. Daardoor worden ze gedwongen om in te gaan teren op hun vermogen dat ze gedurende hun werkende leven hebben opgebouwd. Hoe oneerlijk is dat zo vlak voor je pensioen waarvan de ingangsdatum steeds verder wordt opgeschoven. Er zijn hele gekwalificeerde mensen die niet meer aan de bak komen, terwijl ze van enorme waarde kunnen zijn. Ik vind zelf bijvoorbeeld dat ik rust kan brengen op een afdeling. Ik heb alles gezien, niets is te gek, ik raak nergens van in paniek en blijf heel nuchter. Daar komt bij dat ik geen carrière meer hoef te maken. Ik ga niet aan iemands stoelpoten zagen. Ik wil gewoon werken, van nut zijn. Dan krijg je vaak dat mensen zeggen dat je te gekwalificeerd bent voor de functie - ik was leidinggevende en solliciteer nu ook op medewerkersfuncties. Ik vind dat geen probleem, maar zo’n manager van in de 30 heeft dan het gevoel dat hij leiding geeft aan zijn vader. Ik zie het heel anders. Het is toch juist een voordeel dat ik zoveel weet?’

Wat gaat er in die sollicitatieprocedures nu mis?

‘Ik merk dat cv’s niet worden gelezen. Mensen worden afgewezen op leeftijd, en later omdat ze veel tijdelijke functies hebben gehad. Dat komt doordat het lastig is om als je ouder bent een vaste aanstelling te krijgen, en je vaak als vervanger wordt ingezet. Er wordt niet inhoudelijk gekeken waardoor er foute of onvolledige conclusies getrokken worden. Ik bedoel, ik ben 62 en heb tijdens de crisis allemaal tijdelijke banen gehad - om die reden moet je mij juist hebben!’

 

Zit het in de mindset van werkgevers?
‘Ik denk dat er veel voordelen zitten aan oudere werknemers. Ze zorgen voor een rustige balans, zijn loyaal en vormen geen bedreiging voor jongeren in een team die carrière willen maken. Wat je nu ziet is dat de groep van begin 30 met een goede opleiding van werkgever naar werkgever hoppen en overal rokende puinhopen achterlaten. Er is geen stabiliteit meer in een team. Alle ervaring en kennis gaat verloren en een nieuwe moet weer vanaf nul beginnen. De continuïteit gaat eruit. Terwijl, als je een oudere aanneemt, waarvan je zeker weet dat die gewoon wil werken en geen carrière meer hoeft te maken, dan zorg je ervoor dat de basis en continuïteit gewaarborgd blijven. Werkgevers moeten dus vooral de voordelen gaan zien.’

En wat brengt de toekomst?

‘Ik ga me nu, naast het solliciteren in mijn eigen vakgebied, omscholen tot leraar. Economie, bedrijfseconomie of een taal. Ik zie dat ook wel als een kans. Leraar zijn is altijd mijn grootste ambitie geweest. Ik heb dat vanuit mijn jeugd wel graag willen doen. Dus als ik nu de kans krijg om als zij-instromer leraar te worden in het MBO, dan pak ik die wel. Dan ga ik aan het einde van mijn carrière nog iets heel anders doen!’

Meer nieuws